DE RAPA 2008

Un ano máis, houbo rapa en Sabucedo. E quero comezar esta mini-crónica felicitando encarecidamente ao responsábel da organización de Sons da Rapa, a parte musical/alternativa (por excluir ás orquestras do sábado dalgún modo) da festa. Ainda que o ano pasado só lle adiquei unha pequena reseña nunha entrada, teño que dicir que a elección dos grupos nas últimas edicións merece unha nota moi alta. Este ano puidemos ver á Tuna Rastafari (ollo, é un myspace), rancheiristas movidiños, aos que non puiden ver máis que tres cancións porque cheguei tarde, mais que me deixaron bo sabor de oido. Para quen queira ve-los e escoita-los están o venres no Cultura Quente de Caldas.
A Tuna Rastafari cedeu-lle o testemuño aos madrileños No Reply, un estupendo grupo de swing-fusión (non sei etiquetalos doutro xeito) que animou e fixo bailar á xente, máis á medida que pasaba o tempo e ian quecendo músicos e público. Uns músicos espectaculares.


E o remate musical da noite. Xunten vostedes a Xil Ríos, Juan Pardo, Os Diplomáticos de Montealto da primeira época e a unha orquetra mala que só toque cúmbias (como a primeira do sábado), mestúren-o ben e tiren todo o malo que poda haber no resultado. Máis ou menos, debera ter vostede ao Sonoro Maxín (outro myspace, aviso). Un grupo post-Lamatumbá e que colle un camiño algo diferente, con musica moi movida e que fixo bailar aos asistentes até o final da festa. Gostei deles, e dos outros. Unha boa noite, en resumo.

E aqueles que aguantaron ben a noite e se levantaron para ir ao primeiro curro do ano atoparon-se co grande fallo da organización da Rapa deste ano. Resulta que por primeira vez houbo venda anticipada de entradas, 500 en total. E resulta que cando puxeron as entradas á venda no curro esqueceron-se de que, se o curro ten 1500 prazas, só debian vender 1000. E venderon 1500 que sumadas ás 500 da venda anticipada fan un total de 2000 persoas onde en teoria collen 1500. O problema poderia ter-se solucionado dalgunha forma, mais ninguén fixo nada. Iso provocou un problema de seguridade con moita máis xente subida nas gradas desmontábeis para a que están preparadas. Non pasou nada, mais puido ter ocorrido algo grave. Hai que poñer un pouco máis de atención.

Das orquestras do sábado non vou falar. Logo de tres horas escoitando cúmbias, bachata e merengue o meu cerebro debeu borrar toda a información relativa á percepción sensorial desa noite. E se non o fixo, debera.
Sei que as fotos son ruins, mais é o que hai.