LE PUNK

Como na rapa de hai dous anos quedei con ganas de ver a Le Punk, onte aproveitei e fun ver a este grupo madrileño. Gostei do que vin, o que confirma aos organizadores dos concertos da rapa das bestas como bos oidos. Estaban de teloneiros de Candy Caramelo, un baixista de renome dentro do Pop-Rock estatal a quen xa vira con Ariel Rot (na Estrada) e Adolfo Cabrales (en Vigo). Paseino pipa no concerto, dúas horas máis bises acompañado dun tal Andrés, e xira coa sua lengua popular que ainda non escoitei. E disco do que o Calamaro só se dignou a tocar e cantar catro cancións para desgusto de algúns e alegria de moitos que puidemos desfrutar de boa parte da história do rock en español, ou polo menos en arxentino (como di o próprio). Por certo, que o iluminado (como podedes ver aprezar na foto)
desfixo-se en palabras de elóxio á Galiza e a Pontevedra de onde (como bo arxentino que se preze) era a súa abuela. Por certo, Candy é o segundo pola dereita.